Akcja Katolicka w Polsce posiada już pełną strukturę organizacyjną, obejmującą rzeszę ludzi świeckich, którzy z oddaniem służą Kościołowi odnajdując własne charyzmaty i pola osobistego zaangażowania w dzieło ewangelizacji.
Przed dziesięciu laty prosiłem biskupów polskich, aby postarali się o przywrócenie Kościołowi tej formy apostolstwa świeckich. Dziś mogę powiedzieć, że wypełnili to zadanie, a Wy, wszyscy członkowie Akcji Katolickiej, jesteście wspaniałym darem dla całej wspólnoty Ludu Bożego.
Jak wiadomo Akcja Katolicka wyrosła z ruchów odnowy religijnej, jakie w drugiej połowie XIX wieku objęły wiele środowisk katolików świeckich. Z kolei, za Papieża Piusa XI, Akcja przybrała kształt czynnej formy uczestnictwa świeckich w apostolacie hierarchii. Jej programem stały się słowa św. Pawła: „instaurare omnia in Christo” – „odnowić wszystko w Chrystusie” (por. Ef 1,10). Dzięki wytrwałej realizacji tego programu odnowy rzeczywistości Kościoła i świata „przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie”.
Akcja Katolicka stała się szkołą formacji świeckich przygotowującą do odważnego stawiania czoła sekularyzacji, jaka coraz mocniej dawała o sobie znać w wieku XX. Odwołuję się do tych faktów historycznych, aby wskazać na pewną analogię pomiędzy tamtymi początkami i początkami odrodzonej Akcji Katolickiej w Polsce. Jak wtedy, tak i teraz u źródeł jej istnienia i działania jest głębokie pragnienie wiernych świeckich, aby aktywnie uczestniczyć z biskupami i kapłanami w ich odpowiedzialności za życie Kościoła i za głoszenie Dobrej Nowiny. Nie zmienił się też cel i duchowy program działalności: odnowić siebie, własne środowisko, wspólnotę wierzących, a w końcu cały świat w oparciu o miłość i moc Chrystusa. W końcu łączy te dwa początki to samo wyzwanie, jakie niesie ze sobą sekularyzacja różnych sektorów życia społecznego.
Podejmujcie to wezwanie jako świadkowie Ewangelii w różnych środowiskach – we własnej rodzinie, w miejscu pracy, w szkole czy na uczelni. Podejmujcie je świadomi, że „obowiązek i prawo do apostolstwa otrzymują świeccy na mocy samego zjednoczenia z Chrystusem-Głową. Wczepieni bowiem przez chrzest w Ciało mistyczne Chrystusa, utwierdzeni mocą Ducha Świętego przez bierzmowanie, są oni przeznaczeni przez samego Pana do apostolstwa” (Apostolicam actuositatem, 3). Obowiązek i prawo, właśnie tak, macie obowiązek i prawo świadczyć o jej aktualności, macie obowiązek i prawo nieść Ewangelię. Świadczyć o jej aktualności dla współczesnego człowieka, zapalać do wiary tych, którzy oddalają się od Boga. Jeżeli Kościół uznaje to Wasze prawo, jeżeli Was wspiera w jego realizacji, to z drugiej strony przypomina Wam, że jest to Wasz obowiązek. I ja o tym przypominam odwołując się do sakramentu chrztu, w którym dzięki usprawiedliwieniu stajecie się apostołami sprawiedliwości i odwołując się do bierzmowania, w którym Duch Święty uzdolnił Was do pełnienia funkcji prorockiej w Kościele.
Trzeba jednak byście pamiętali iż ten obowiązek, to zaszczytne nadanie możecie wypełnić jedynie w oparciu o Chrystusa. Akcja Katolicka nie może się ograniczyć jedynie do działania w społecznym wymiarze Kościoła. Jeśli ma być szkołą, wspólnotą formacji świeckich gotowych przemieniać świat w oparciu o Ewangelię, to musi kształtować swoją własną duchowość. A jeśli ma przemieniać rzeczywistość w oparciu o Chrystusa, to ta duchowość winna się zasadzać na kontemplacji Jego Oblicza. Jak napisałem w Liście „Novo millennium ineunte”: „nasze świadectwo byłoby niedopuszczalnie ubogie gdybyśmy sami, jako pierwsi nie byli tymi, którzy kontemplują Oblicze Chrystusa”(n. 16). „Idźcie naprzód z nadzieją! Nowe tysiąclecie otwiera się przed Kościołem niczym rozległy ocean, na który mamy wypłynąć licząc na pomoc Chrystusa. Syn Boży, który z miłości do człowieka przyszedł na świat dwa tysiące lat temu, także dzisiaj prowadzi swoje dzieło: musimy mieć przenikliwy wzrok, aby je dostrzec, a nade wszystko wielkie serce, abyśmy sami stawali się Jego narzędziami. (…). Możemy liczyć na moc tego samego Ducha, który został dany w dniu Pięćdziesiątnicy, a dzisiaj przynagla nas abyśmy wyruszyli w dalszą drogę pokrzepieni nadzieją, która „zawieść nie może” ( Rz 5,5 )” (Novo millennio ineunte, 58)
Na tę drogę, na drogę kontemplacji Oblicza Chrystusa, na drogę tworzenia duchowości Akcji Katolickiej w oparciu o tę kontemplację, na drogę apostolstwa i świadectwa, z całego serca błogosławię.
Fragmenty przesłania Ojca Świętego Jana Pawła II
skierowanego do Akcji Katolickiej w Polsce
podczas audiencji w auli Pawła Vl, 26 kwietnia 2003 r.
(na podstawie L,Osservatore Romano z 27. 04.2003 r.)
Loading ...