Drodzy Diecezjanie, Umiłowani Wałbrzyszanie, mija kolejny rok od odejścia św. Jana Pawła II do wieczności. Ta kolejna, w tym roku już XII rocznica Jego odejścia od nas, jest okazją do przypomnienia sobie Jego sylwetki i Jego wielkiego dziedzictwa, które pozostawił Kościołowi i światu.
W swojej apostolskiej działalności naśladował apostoła Pawła z Tarsu. Jak kiedyś on poniósł chrześcijaństwo w rejon basenu Morza Śródziemnego, odbywając liczne podróże apostolskie, docierając z Ewangelią nie tylko do ludzi prostych, ale i na ateński Areopag, tak samo Jan Paweł II niósł chrześcijaństwo na wszystkie kontynenty świata i stawał z Ewangelią zarówno przed ludźmi zwyczajnymi, prostymi, ale i przed współczesnym areopagiem – ludźmi nauki, kultury i polityki.
Zapłakały rzewnie góry, lasy, hole. Płacom dziś górolki, płacom i górole. Zapłakały rzewnie uboce i skały. Płacom dziś Polocy i płace świat cały, bo odsed Pastyrz z stolice Piotrowyj. Ftoz bedzie odmiynioł stary świat na nowy. Hoć daleko umar od nos, od Podhola, to za rynkę trzymoł Biskupa górola. Nie płaccie górole, juz płakać nie trzeba. Papiyża janieli zabrali do nieba, bo odsed Pastyrz z stolice Piotrowyj. Ftoz bedzie odmiynioł stary świat na nowy. Jana Pawła imię nigdy nie zaginie, ani we wiyrsycku ani na dolinie.
Tak, Krzyż jest wpisany w życie człowieka. Kto próbuje usunąć go ze swojego życia, nie zna prawdy ludzkiej kondycji. Tak jest! Jesteśmy stworzeni do życia, ale nie możemy usunąć z naszej indywidualnej historii cierpienia i trudnych doświadczeń. (…) Rozpowszechniona dziś powierzchowna kultura, która przypisuje wartość tylko temu, co ma pozór piękna i co sprawia przyjemność, chciałaby wam wmówić, że trzeba odrzucić Krzyż.