Ogrodzie Oliwny, widok w tobie dziwny! Widzę Pana mego, na twarz upadłego. Tęskność, smutek, strach Go ściska! Krwawy pot z Niego wyciska. Ach, Jezu mdlejący, prawieś konający! Kielich gorzkiej męki z Ojca Twego ręki ochotnie przyjmujesz, za nas ofiarujesz. Anioł Ci się z nieba zjawia, o męce z Tobą rozmawia. Ach, Jezu strwożony, przed męką zmęczony! Uczniowie posnęli, Ciebie zapomnieli. Judasz zbrojne roty stawia przede wroty i wnet do Ogrójca wpada z wodzem swym zbójców gromada. Ach, Jezusa truje zdrajca gdy całuje! Chociaż ze swym ludem obalony cudem, gorzej niż padł wstaje, Jezusa wydaje. Dopiero się nań rzucają, więzy, łańcuchy wkładają. Ach, Jezu pojmany, za złoczyńcę miany! Ogrodzie Oliwny, widok w tobie dziwny! Widzę Pana mego, na twarz upadłego.