Na modlitwę nigdy nie jest za późno

Nigdy nie zapomnę dramatycznego dzwonienia do drzwi plebanii o trzeciej nad ranem. Przed drzwiami stała młoda, zapłakana dziewczyna. „Czy może mnie ksiądz wpuścić na moment do kościoła?” – wykrztusiła swoją prośbę, zalewając się łzami. „A co cię tak naszło na modlitwę o trzeciej nad ranem?” – zapytałem z lekka zdenerwowany.

„Nie cierpię siebie, nienawidzę swojego życia! Muszę to powiedzieć Panu Bogu!” – odpowiedziała. „Ale dlaczego chcesz to robić akurat w środku nocy?” – pytałem dalej. „W ciągu dnia nie mam czasu dla Boga, bo muszę robić wszystko, żeby się spodobać światu. Do północy bawiłam się z przyjaciółmi na dyskotece. Szaleliśmy, ile się tylko dało. Rozeszliśmy się kilka minut po północy i zostałam zupełnie sama na pustej, ciemnej ulicy. Nagle zobaczyłam swoje życie, to, że praktycznie wszystko w nim rozwalam, zapijam, niszczę. Jestem dopiero w szkole średniej, a czuję się jak stara kobieta z najgorszą przeszłością. Już w ogóle się nie modlę, ale w tej samotności coś mnie przynagliło do modlitwy. Ja muszę się pomodlić, proszę księdza!”. Otworzyłem jej kaplicę i zostawiłem sam na sam z Panem Bogiem. 

To fragment poruszajacego artykułu ks. Andrzeja Przybylskiego, opublikowanego w tygodniku „Niedziela”. Zdjęcie, które publikujemy niech  będzie ilustracją myśli zawartej w cytowanym wyżej tekście. W ten sposób kontynuujemy nasz fotograficzny cykl. Jeśli i Ty widzisz coś, co jest jakimś szczególnym świadectwem wiary, jeśli jesteś świadkiem zdarzeń, które są wyrazem więzi z Bogiem, sfotografuj to, co widzisz i wyślij na adres: info@serwer1739513.home.pl tytułując mejl hasłem: REPORTER AKCJI. To, co widzisz – dzięki Tobie – zobaczą inni na Portalu AKCJA. Podziel się tym, co widzisz.