Czy istnieje w świecie miejsce, w którym nie rozbrzmiewałaby muzyka? Z muzyką spotkamy się nieustannie, w taki czy inny sposób – pomyślmy choćby o otaczających nas odtwarzaczach CD i iPodach, słyszymy ją zarówno w salach koncertowych jak i w sklepach.
W święto Ofiarowania Pańskiego przynosimy do kościoła świece – gromnice, które potem zanosimy do naszych domów. To na wspomnienie przez Symeona, że Chrystus jest światłością narodów. W pobożności ludowej to święto nazywamy świętem Matki Bożej Gromnicznej. Myślę, że świeca niesie bardzo ważne przesłanie dla rodziców i pewno nie tylko dla nich.
Na przestrzeni wieków wielu chrześcijan oddało życie za to, że nie ulegli różnym pokusom i propozycjom, ale pozostali sługami Pana. Są to: męczennicy pierwszych wieków, odrzucający karierę w Cesarstwie Rzymskim za cenę wierności prawdziwemu Królowi – Chrystusowi; są to chrześcijanie w krajach muzułmańskich, pozbawiani praw publicznych i jeszcze dziś zabijani za to, że uznają Jezusa z Nazaretu za Boga, męczennicy wszelkich totalitaryzmów (rewolucji francuskiej, komunizmu, hitleryzmu), którzy bronili wiary w Boga i godności człowieka wbrew panującym oficjalnym poglądom politycznym.
Przepowiadanie osiąga swą pełną moc i znaczenie tylko wtedy, kiedy jest słuchane, przyjęte, przyswojone i kiedy w tym, kto je przyjmuje, wznieca przylgnięcie całą duszą. Ktoś mianowicie przyjmuje prawdy, które Bóg miłosierny objawił. Ale o wiele bardziej uznaje program życia — życia już odmienionego — jaki one proponują. Mówiąc krótko, ktoś przystaje do Królestwa, tzn. do „nowego świata”, do nowego porządku rzeczy, do nowej drogi istnienia, do nowej zasady życia i to życia we wspólnocie, ustanowionego przez Ewangelię.