Kochane Babcie, Kochani Dziadkowie naszego miasta! Drogie Dzieci, Wnuki, Prawnuki, drodzy mieszkańcy Płocka, a szczególnie parafii św. Jadwigi, zebrani na świętowaniu Dnia Babci i Dziadka! W dniach 21 i 22 stycznia miliony polskich dzieci, ale też młodzieży i dorosłych obchodzą ważne i potrzebne dni. Dzwonią, piszą, odwiedzają babcie i dziadków, bo pamiętają już od przedszkola, że to ich święto.
Kochane Babcie, Kochani Dziadkowie! Bardzo cieszę się z tego wieczornego spotkania i dziękuję za zorganizowanie go po raz pierwszy Duszpasterstwu Rodzin naszej diecezji z pomocą parafii św. Jadwigi. Dziś jest Wasz dzień. Chcemy podkreślić, jak wielką rolę odgrywacie nie tylko społeczeństwie, w naszych rodzinach, ale też w Kościele. Pamiętacie pewnie, jak w czasie Światowych Dni Młodzieży w Krakowie w ubiegłym roku papież Franciszek przypomniał młodym o roli dziadków.
Po raz pierwszy Franciszek mówił o pokoleniu dziadków w katedrze wawelskiej do biskupów. Miałem wtedy okazję na żywo słuchać jego słów. Franciszek zachęcał nas: „Wy, którzy cierpieliście z powodu komunizmu, ateizmu, o tym wiecie: to dziadkowie, babcie zachowywali i przekazywali wiarę. Dziadkowie mają pamięć ludu, mają pamięć wiary, pamięć Kościoła. Nie można odrzucać dziadków!” (27 lipca 2016 r.).
A na zakończenie ŚDM wyraził padły takie słowa z ust papieża: „Młody człowiek pozbawiony pamięci nie jest nadzieją przyszłości. Rozmawiaj z rodzicami, z osobami starszymi, ale zwłaszcza rozmawiaj z dziadkami. […] Jeśli chcesz być nadzieją przyszłości, musisz przejąć pochodnię od swojego dziadka i babci. […] Pytajcie ich, bo oni są mądrością narodu” (31 lipca 2016 r.).
Kochane Babcie i Kochani Dziadkowie! Pamięć, której przekazicielami jesteście, to nie tylko wspomnienia, muzeum czy rzeczy; to coś więcej. Pamięć to dziedzictwo wiary w Boga, miłości Ojczyzny i świadectwa honoru, a tego nie da się opisać jedynie eksponatami muzealnymi. Tego można się nauczyć od żywych świadków, a jesteście nimi właśnie Wy: Babcie i Dziadkowie. Jesteście pokoleniem, które do dziś opowiada nam o wojnach, o powstaniu warszawskim, o niesprawiedliwościach totalitaryzmu sowieckiego i trudach budowy wolności. Te Wasze opowieści, ten przykład i trudy Waszego życia nas ukształtowały. Niejeden z nas jest tym, kim jest, dzięki pomocy dziadków, dzięki cichej i ukrytej modlitwie babć w intencji napisania dobrze sprawdzianu czy zdania egzaminu albo o znalezienie dobrego męża czy żony. I za tę Waszą niezastąpioną, a często niewidoczną obecność dzisiaj dziękujemy!
Kochane Babcie i Kochani Dziadkowie! Nie jesteście ciężarem ani dla społeczeństwa, ani dla Kościoła! Jak długo będziemy pielęgnować wśród nas tę prawdę, tak długo przetrwa nasza cywilizacja. Każdy z Was jest ogniwem naszej wspaniałej historii, dziedzictwa wiary i kultury. Bo przecież to wielu z nas babcia nauczyła pacierza, a dziadek pokazał groby powstańców czy żołnierzy. Bo to przecież babcia zna daty urodzin i imienin wszystkich swoich dzieci i wnuków, a dziadek ma zawsze cierpliwość, żeby nauczyć jeździć na rowerze. Bo to babcia i dziadek opiekują się wnukami, których rodzice muszą wiele godzin pracować dla ich utrzymania i godnego życia. Można Was Kochani chyba nazwać „pogotowiem opiekuńczym” albo swoistym „duchowym 500+”, bo pomagacie w każdej sytuacji: radości i smutku, kryzysu finansowego, trudności w rodzinie czy problemów z praktykowaniem wiary.
Powierzam Was teraz Jezusowi, słowami modlitwy Benedykta XVI, którą otrzymacie na zakończenie tej Mszy św.: „Panie Jezu, narodziłeś się z Dziewicy Maryi, córki świętych Anny i Joachima. Patrz z miłością na dziadków na całym świecie. Ochraniaj ich! Oni są bogactwem dla rodzin, dla Kościoła i dla całego społeczeństwa. Wspieraj ich! Kiedy przybywa im lat, niech wciąż będą dla swojej rodziny mocnymi filarami wiary ewangelicznej, stróżami szlachetnych wartości rodziny, żywymi skarbcami trwałych tradycji religijnych”.
Amen.
Ks. biskup Mirosław Milewski – homilia wygłoszona w trakcie Mszy św. z okazji Dnia Babci i Dziadka – katedra w Płocku – 24 stycznia 2017 r.
Na podstawie: diecezjaplocka.pl
Loading ...