Drodzy bracia i siostry, droga młodzieży! Ewangelia na poświęcenie palm, której wysłuchaliśmy gromadząc się tutaj, na placu św. Piotra, zaczyna się od słów: «Jezus szedł przodem, zdążając do Jerozolimy» (por. Łk 19, 28). Na początku liturgii tego dnia Kościół, antycypując swoją odpowiedź na Ewangelię, mówi: «Pójdźmy za Panem». W ten sposób zostaje jasno wyrażony temat Niedzieli Palmowej — jest nim podążanie za Jezusem.
„Ciało i dusza Jezusa zostają ofiarowane, a to oznacza śmierć, rozdzielenie duszy i ciała, i to rozdzielenie gwałtowne. Krzyk >> Pragnę << Chrystusa, który następuje tuż przed tym rozdzieleniem, wyraża pragnienie Jego duszy w jej wymiarze najbardziej duchowym. Rzeczywiście, w duszy kryje się coś, co przekracza jej zjednoczenie z ciałem. Dusza ożywia ciało, >> informuje << je, ale dusza ludzka w tym, co najbardziej ją stanowi, co w niej najbardziej duchowe, znajduje się ponad tą >> informacją << ciała. W Chrystusie zaś zostaje to całkowicie przemienione przez miłość nadprzyrodzoną, pełną, niemal nieskończoną.
„Każde spojrzenie na krzyż codziennie rodzi we mnie nowe doświadczenie. Krzyż nieustannie rodzi Miłość i powołuje mnie do tego, aby Ją odkrywać i nią żyć. Niekiedy potrzebujemy konkretnego punktu odniesienia, który pomoże nam zmobilizować się wewnętrznie i odnaleźć właściwe nastawienie wobec wydarzeń. Mi osobiście bardzo pomaga krzyż, który mam w każdym pokoju – za każdym razem, kiedy tylko rzucam na niego okiem wiem, jak realizować właściwą perspektywę.
Jeśli Adwent jest w najpełniejszym sensie okresem zachęcającym nas do oczekiwania z nadzieją na Boga, który przychodzi, to Wielki Post rozbudza w nas nadzieję na Tego, który przeprowadził nas ze śmierci do życia. Są to okresy oczyszczenia — wskazuje na to również wspólny dla obu kolor szat liturgicznych — ale Wielki Post, całkowicie poświęcony tajemnicy Odkupienia, nazywany jest «drogą prawdziwego nawrócenia» (Kolekta).
Loading ...