Venimus, vidimus, Deus vicit […] święci i błogosławieni ukazują nam drogę do tego zwycięstwa, które w dziejach człowieka odnosi Bóg. […] do takiego zwycięstwa powołany jest każdy człowiek. I powołany jest każdy Polak, który wpatruje się w przykłady swoich świętych i błogosławionych. Ich wyniesienie na ołtarze pośród ziemi ojczystej jest znakiem tej mocy, która płynie od Chrystusa – Dobrego Pasterza. Tej mocy, która jest potężniejsza od każdej ludzkiej słabości – i od każdej, choćby najtrudniejszej sytuacji, nie wyłączając przemocy. Proszę was, abyście te słabości, grzechy, wady, sytuacje, nazywali po imieniu. Abyście z nimi wciąż się zmagali. Abyście nie pozwolili się pochłonąć fali demoralizacji, zobojętnienia, upadku ducha. Dlatego patrzcie wciąż w oczy Dobrego Pasterza: „Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną” (Ps 23[22],4). – Św. Jan Paweł, homilia na Błoniach Krakowskich – 22 VI 1983.
Drodzy Przyjaciele! Nie miałem ani przywileju, ani radości spotkać się z Profesorem Jérôme’em Lejeune’em. Natomiast kilka lat temu, z okazji kongresu zorganizowanego przez francuskie Stowarzyszenie im. Raoula Follereau, ucieszyłem się spotkaniem z Panią Lejeune, obecną tutaj małżonką Profesora. Była tak dobra, że podarowała mi wizerunek Profesora; na jego odwrocie znajdowała się „Modlitwa o uzyskanie łask za wstawiennictwem Sługi Bożego Jérôme’a Lejeune’a”. Niech mi będzie wolno zacząć tę krótką konferencję od słów Profesora Jérôme’a Lejeune’a: „Aby naprawdę zaatakować Syna Człowieczego, Jezusa Chrystusa, jest tylko jeden sposób – zaatakować synów człowieczych.
W homilii wygłoszonej 11 lutego 2017 r. w katedrze polowej WP w Warszawie, Biskup Józef Guzdek przypomniał promowanym kapłanom i uczestnikom uroczystej Eucharystii, że kolejnym uderzeniem władz komunistycznych w Kościół było utworzenie, wbrew wcześniejszym porozumieniom, jednostek do których przymusowo wcielano studentów diecezjalnych i zakonnych seminariów duchownych.
W latach 1955-80, wbrew protokołowi wspólnej Komisji Rządu RP i Episkopatu Polski, sformułowanemu w związku z porozumieniem Państwo-Kościół z 14 kwietnia 1950 r., do wojska przymusowo wcielono około 3000 kleryków z diecezjalnych i zakonnych seminariów duchownych.