Piękny świat przemierzasz pomaleńku. Nagle: stop. Jakiś mur, groźny cień. Ach to strach, to wielka góra lęku. Ale ty nie bój się! Tylko wierz: jeśli takich gór nie da się przeskoczyć, jeśli takich gór obejść nie da się. No to góry, do góry. Dziecięca wiara może – nie może podrzucać zaraz. Góry do góry może – nie może doczekać się na wielkie plum. Wielki świat przemierzać pomalutku. Nagle: stop. Znowu mur i ten cel. Ach to żal, to wielka góra smutku. Ale ty otrzyj łzy, mocno wierz. Tam wielka góra złości, to wielki ból. Tam góra wątpliwości. Wystarczy już! Na górę nie da się powiedzieć „pójdź”. Bo moc pochodzi z nieba.

Obudziłam się i znajdę w piękno rzeczach małych, w tym, co może wydawać się monotonne. Obudziłam się, oddycham, żyję i jestem zafascynowana, bo wszystko mówi mi o was. Obudzona chcę zobaczyć Pana. Otworzę drzwi mojego biednego domu. Dzisiaj budzę się w Twojej obecności, przyjdź Panie, otwórz drzwi. Dziękuję, że chcesz być moim przyjacielem – zostań. Otwierasz oczy mego ducha Swoim światłem. Obudzona chcę zobaczyć Pana. Otworzę drzwi i ujrzę, że żyjesz i jesteś taki prawdziwy. Każdy dzień, każda chwila, a jestem jak żebrak w płomieniach i błagam widząc znaki Twojej miłości. Obudzona chcę zobaczyć Pana. Przyjdź Panie, otwórz drzwi. Dziękuję, że chcesz być moim przyjacielem – zostań.