Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego. Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć. Orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię. Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska są tym, co mnie pociesza. Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników; namaszczasz mi głowę olejkiem; mój kielich jest przeobfity. Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Pańskim po najdłuższe czasy.

Jako osoba duchowna słowo daję w imię dobra. Wielkość Boga warto poznać, ta nawijka to forma. Zaproszenie by sumienie w stronę dobra porwać. Tu nie hashtagi, bez braggi, w centrum uwagi Jezus Chrystus! Kocha, błogosławi nam, największy z mistrzów. Pierwszy z altruistów, Bóg wielki, niepojęty plus cała masa świętych. Żyjemy w czasach, gdzie ciskają instytucjom za Judasza. Przepraszam – ponad sferą ludzką przede wszystkim Bóstwo!  Tłusto wierzyć w Boga, próbować zdefiniować czym ta przygoda duchowa, droga, atuty, konkrety. Nikt nie jest święty! Elementy nawrócenia: modlitwa, rachunek sumienia zmienia cię w imię miłości. Po co ten pościg, weź sumienie podgłośnij. Zwolnij, w górę podbij, przy Bogu odpocznij na relaksie, tak właśnie. Dzięki Chrystusowi mamy niebo otwarte. Dzięki za tę łaskę, na relaksie. Dzięki, że jesteś i to jest faktem. Dzięki naprawdę, że leczysz ze zmartwień.